"Grazie alle tentazioni progredisce anche il discernimento perché quest'ultimo impara a distinguere con maggior precisione le virtù dai vizi (temptationibus, etiam discretio proficit quia ut virtutes a vitiis subtilius distinguat agnoscit)...Quando siamo tentati di peccare, può succedere che soffriamo fino alle lacrime, ma scossi da queste lacrime, attiviamo più acutamente gli occhi dell'anima a riconoscere la luce della giustizia (cum culpa temptamur ad lamenta accendimur, atque ipsis lamentis excitati ad perspiciendam lucem subtilius oculos mentis aperimus); infatti, mediante il discernimento nutrito dal pianto impariamo a giudicare con mano severa e maggior rigore i nostri atti, mentre crolla tutta la nostra alterigia e sparisce dall'animo ogni pensiero inutile (ex fletu, discretione crescente, cuncta quae agimus districtius irata manu iudicamus et omnis nostra elatio corruit dum cuncta ab animo cogitationum superfluitas cadit)".
Commento morale a Giobbe, I, II, 80.81. Città Nuova Editrice, Roma 1992, p. 233.
Nessun commento:
Posta un commento